بدون عنوان

سلام پسرم.اوشم.بعد از سه سال دارم برات می نویسم.وقتی این وبلاگو درست میکردم شما هنوز بدنیا نیومده بودی و من در انتظار اومدنت بودم.امروزم بعد از اومدنت باز منتظرتم!هیچ وقت فکرشم نمیکردم که روزی اینقدر دور از تو باشم.اینقدر حسرت بدل دیدنت باشم.نمدونم چی شد که کار منو بابات به اینجا کشید ولی خوب دیگه شد.من ازتو معذرت میخوام هم از طرف خودم هم بابات.ولی اینو بدون مامان به خاطر بچه بازی این تصمیمو نگرفت و واقعا مشکل اساسی و غیر قابل حل بود عزیزم.الان تو از 94/10/7 ساعت 4 از من دوری.بابات ملاقات یه هفته ای بردت ولی نیاوردت تا الان.خیلی  خیلی دلم برات تنگ شده.نمیتونم حال بدم رو برات توصیف کنم.تا حالا هیچ غمی به این بزرگی نداشتم.انگار که مدام از قلبم خون میاد.موقع رفتنت گفتی گریه نکن مامان زود برمیگردم.مثل یه آدم بزرگ و جا افتاده بودی و من مثل یه بچه.هیچ آرزویی جز در کنار تو بودن ندارم.